مقایسه اثرات ۸ هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر سطح ویسفاتین پلاسمای مردان میان سال

مقدمه و هدف: ویسفاتین یک آدیپوکین تازه کشف شده است که با چاقی افزایش می یابد. به روشنی مشخص نیست که تمرین های قدرتی و استقامتی می توانند با تغییر توده چربی و سطح چربی‏های خون در کاهش غلظت ویسفاتین پلاسما مؤثر باشند. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات 8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر سطح ویسفاتین پلاسما در مردان میان سال بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران انجام شد. تعداد 28 مرد میان سال سالم با میانگین سنی 7/4±3/38 سال و قد 9/5±5/173 سانتی متر و شاخص توده بدنی 9/2±9/25 کیلوگرم بر متر مربع به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به 3 گروه کنترل(10 نفر)، گروه تمرین های قدرتی(9 نفر) و گروه تمرین های استقامتی(9 نفر) تقسیم شدند. تمرین های قدرتی به مدت 8 هفته با 80 ـ 65 درصد یک تکرار بیشینه، 12ـ 8 تکرار، 4 ـ2 نوبت و 3 جلسه در هفته انجام شد. تمرین های استقامتی نیز به مدت 8 هفته با شدت80 ـ 65 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 34 ـ20 دقیقه و 3 جلسه در هفته صورت گرفت. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار spss وآزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین های قدرتی و استقامتی موجب کاهش معنی دار درصد چربی، نسبت دور کمر به لگن و غلظت ویسفاتین پلاسما شد(05/0>p). از طرف دیگر حداکثر اکسیژن مصرفی پس از اعمال هر دو نوع شیوه تمرینی افزایش پیدا کرد که این افزایش نسبت به گروه کنترل نیز معنی دار بود(01/0> p)، علاوه بر این، ارتباط معنی‏داری بین سطح اولیه ویسفاتین با درصد چربی و سطح تری‏گلیسرید مشاهده شد(05/0>p). نتیجه گیری: به طور کلی می توان عنوان کرد که 8 هفته تمرینات قدرتی و استقامتی به واسطه کاهش توده چربی موجب کاهش غلظت ویسفاتین پلاسما در مردان میان سال می شوند.